martes, 21 de diciembre de 2010

ALGO...

Algo se me escapa entre los dedos,
algo se me vuela de la cabeza
y no se ni siquiera que es.
Algo se me escurre entre los dedos
y no quiero saber porqué.
Algo está a mi lado
y no lo puedo ver.
Será el "algo"...tú?,
porque por más que miro,
 por más que pienso,
se me escurre entre los dedos,
se me vuela de la cabeza
y ni siquiera se qué es.
Será el "algo"...él?,
Podría ser, tal vez.
Pero se me escurre entre los dedos
 y yo no se qué es.       
                                              21- diciembre - 2010

domingo, 12 de diciembre de 2010

IN MEMORIAM...

Canto tempo fai xa, canto...!. Pero non podo esquecer a tua cara, o teu cabelo branco, os teus rizos, os teus ollos claros.
 Acórdaste dos bocadillos de xamón rebozado de ovo que me facías para comer no instituto?, e das patacas con guisantes e ovos cocidos?. Fíxenos esta derradeira seman. Dios, como me gustan os guisantes feitos así.
 Teño que decirche que mamá ainda garda as cartas que lle mandabas e lle falabas de min, da nosa vida en San Miguel. Dinche muito traballo?, penso que non, eso decialo nas cartas que chegaban a Rúa. Que era obediente, jaja. Dame a risa.
 Recordas cando,ainda mui cativa,que non chegaba o pedal da máquina de coser, "cosín" un dedo. Papá meteume o dedo nun pocillo con alcol e seguín cosendo.
 Tiñas que ver os meus fillos hoxe. Como pasa o tempo.A min pareceme que Antonio e como papá de chistoso e de bueniño que é. Tíñalo que ver facendo xogos co as cartas, igualito. E non che digo contando contos, igualito,igualito. O grande, Xose Miguel, ten os ollos craros, pero verdes, non como os teus nin como os de papá.No tipo parecese a mín, grande,jaja. Os dous teñen moza.
 E que che vou a contar de Julia?. Si, leva o teu nome. Non poderia ser  de outro xeito. Estaseme convirtindo nunha gran escritora, neso sale a mìn, porque  os números non se lle dan mui ben.
  Xa che contarei mais cousas. Dille a papá que outro dia lle escribirei a el. Teñom muito que contarlle. Que se prepare que vou a contar o da truita. El xa sabe o que me refiro. Xa me rio soio de pensalo. Dalle un bico da miña parte. Para ti outro mui grande. Como vos quero!!!.

martes, 7 de diciembre de 2010

TENGO....

Tengo,sin tenerte entre mis brazos,
   tu cuerpo.
Tengo, sin tenerte entre mis brazos,
   tu aroma.
Tengo, sin tenerte entre mis brazos,
   tu sombra.
Tengo, sin tenerte entre mis brazos,
   tu cabeza en mi regazo.
Te tengo, sin tenerte
   porque tengo tu voz y tus palabras,
tu risa que llega recorriendo
 del cielo, las ondas.
Te tengo, sin tenerte,
  porque veo tu mirada reflejada en mi mirada.
Te tengo, sin tenerte...
 podría no tener nada.

  

Madrid,25 de marzo de 1976

Como hace tiempo, puedo escribir ( como Neruda)
 versos tristes esta noche.
Mi ser vaga al infinito
y mi cuerpo queda inmóvil en la tierra,
sin sentir ni dolor,ni frio,
ni amargura, ni desdicha.
Sólo mi espíritu se resiente,
se revuelca y se retuerce en la inmundicia.
la tristeza lo invade estralmente,
y sin saber porqué, me agobian
las convulsiones de un orgasmo
no vivido, no pensado.
En la inconsciencia me debato
y mis ayes se oyen en el cosmos
como si alli el silencio no existiera.
Como una bomba estallo,
y causo dolor y daño.
Acoso,asolo; me incomprendo.
Yo no soy yo.
No soy mundo, ni persona.
Mi cuerpo llama al espíritu
y por convulso, arroja excrementos.
Y sin quererlo,aun uniéndose aquellos,
 mi espiritu y mi cuerpo...
    MUERO...!!!

domingo, 5 de diciembre de 2010

HOY, DESPUÉS DE MUCHOS AÑOS.

Hace unos años empecé a usar internet. Al principio, sólo entraba en páginas de juegos, después en un chat de un programa de la tv. Recuerdo que era febrero...Hoy, ya pasado el tiempo, unos ocho años, sigo aquí y hoy con un blog que me acaba de abrir Juli...mi hija.
 Este primer dia de escritura, quiero dedicarlo a todas las personas a las que quiero. A mi pueblo, a mis hijos, a mis amigos, y, a todos los que entren a leer. Mil biquiños para todos.